Hoe is jouw relatie met je buik?
Als ik op Facebook een relatie zou moeten aanvinken, dan koos ik voor ‘it’s complicated’. Ik heb haar leren waarderen om haar zachtheid én haar kracht – maar nog steeds moffel ik haar óók graag een beetje weg.
Onder lekker wijd vallende kleding. Onder de juiste hoek van kijken in de spiegel, zodat ik mezelf op de ‘goede’ manier zie. En onder allerlei oefeningen in de yoga waar je die buik niet zo heel erg voor nodig hebt of voelt.
Buik verstoppen
Ik dacht dat ik na al die jaren yoga en werken aan zelfacceptatie, ook wel vrede had gevonden met mijn lijf zoals het is. Maar op een dag ontdekte ik dat mijn buik. ondanks alles, nog steeds een ‘spannend gebied’ is. Ik ontdekte namelijk dat ik een interessante tic had ontwikkeld: Waar ik ook ben, wat ik ook doe – zodra ik ga zitten pak ik mijn t-shirt beet, en laat dat vliegensvlug losjes weer over mijn buik vallen.
Dat helpt.
Want het maakt mijn buik een stuk onzichtbaarder.
Dacht ik…
want op n dag zag ik mezelf weerspiegeld in de ruiten van de trein, terwijl ik mijn t-shirt herschikte.
Oeps. Mijn buik bleef zitten waar ie zit. Rond, pontificaal, middenvoor.
Al die jaren dat ik mijn buik voor de buitenwereld dacht te verstoppen….
verstopte ik haar vooral voor mezelf.
Toen ik er nog meer op ging letten merkte ik dat ik – héél onopvallend – mijn houding veranderde zodra de hand van mijn partner in de buurt van mijn buik komt. Want hij zou eens doorkrijgen dat ik een buik had….
Toen ik dat ontdekte en met hem besprak, hebben we er samen hartelijk om kunnen lachen. Hij wist het namelijk alláng ????
sindsdien zijn het oefenmomentjes voor mij.
Als hij zijn hand op mijn buik legt, laat ik het toe. Ik voel de warmte, en ik observeer de milde spanning die het in mij oproept. Ik adem rustig door. En geleidelijk aan merk ik dat de spanning wegtrekt….
En als ik in de trein zit, probeer ik mijn t-shirt te laten zitten waar het zit. Ook als het strak aftekent wat daaronder aanwezig is.
Voor mij is dit ‘yoga on the go’.
Yoga heeft mij stap voor stap geleerd om mezelf te observeren. Eerst alleen op de yogamat –Â maar wat ik daar oefen en tegenkom, is vaak een spiegel voor het dagelijks leven. En die bewustwording is fijn – want het helpt me om steeds weer een stapje verder te komen in het accepteren van mezelf zoals ik ben.
Herken jij iets in mijn verhaal? Hoe is jouw relatie met jouw buik – verstop je haar of mag ze er zijn, in al haar Volle Glorie? Laat het weten in de comments hieronder als je wilt.
Geschreven door Colette Edelenbosch, de dikke yogajuf van Volop Yoga
Ik ben Colette Edelenbosch, en ik geef al meer dan 10 jaar yogales aan plussize vrouwen in mijn online yogaschool Volop Yoga. Met een klassieke yogaopleiding (+500 uur, gecertificeerd door de beroepsvereniging VYN) en een achtergrond als bioloog help ik plussize vrouwen om met vertrouwen en plezier te bewegen. Mijn lessen zijn nuchter, praktisch, veilig en afgestemd op een Vol lijf — vanuit eigen ervaring én deskundigheid. Wil je ontdekken hoe yoga ook voor jou kan werken? Doe mee met mijn gratis cursus ‘Yoga voor plussize vrouwen’ en ervaar het zelf.
Ja, ik herken het. Ik ben verder op mijn buik na slanker en ben na de overgang van maat 38 naar maat 44 gegaan. Ik had altijd al problemen met mijn buik. Als kind zijnde was ik dun met een buikje. Mijn zus noemde het een derde wereldbuik. Ouder zijnde kijk ik in de spiegel en probeer mijn buik in te houden, hoe zou het zijn als ik die buik niet meer heb?? Als ik strakke kleding draag over mijn buik schaam ik me. Rond mijn 50e waren er een aantal mensen die vroegen of ik zwanger was, oei, pijnlijk. Soms denk ik aan liposuctie, maar gelukkig mijn man weerhoudt me ervan. Ik las laatst een quote: Acceptatie is vrede. En dat probeer ik te doen, accepteren ook al merk ik dat ik nog vaak mijn buik inhoud. Daarom zijn jouw lessen zo goed over bv imperfectie en de adem. Leren houden van mezelf met al mijn imperfecties is nog een hele opgaaf maar ik denk dat dat voor iedereen wel zo is..! Hartelijke groet, Helen
Ha Helen, herkenbaar hoor, wat je schrijft – en ik denk voor heel veel vrouwen! En het is mooi om te werken aan acceptatie, al is dat lang niet altijd makkelijk. Soms kan er een stapje zitten in: accepteren dat je het nog niet helemaal kan accepteren. Klinkt gek en dubbelop misschien, maar kijk eens of dat iets voor je doet. Want anders kan je ook weer heel gefrustreerd raken over het feit dat je het (nog) niet, of helemaal niet, kán accepteren. Terwijl ook dát weer zo herkenbaar is, en zo menselijk. Het hoort er allemaal bij. Het mag er zijn.
en een beetje lachen om jezelf als je weer je buik zit in te houden voor jezelf, helpt soms ook 🙂 Ik heb bovenstaande blog een paar jaar geleden geschreven. En laatst nam ik een yogavideo op en ik zag het mezelf nog steeds doen, met dat t-shirt. Ik ga dat vast ook niet meer afleren – en dat is ok. Maar ik kan er gelukkig nu wél om lachen 🙂 Gun ik jou ook.